Het Heimers Putje is een vroegere leemkuil aan de Heimerseweg. De leem kon vroeger worden gebruikt voor het bakken van stenen, het vervaardigen van aardewerk en urnen, maar ook bijvoorbeeld voor het verharden van wegen.
Tegenwoordig staat onder in de kuil water en lest het wild haar dorst op deze plek.

De herkomst van de naam 'Heimers Putje' is niet duidelijk.
Door een aantal mensen, waaronder Van Lohuizen, werd de suggestie geopperd dat de naam een verbastering zou kunnen zijn van 'heidens putje'.
Anderen, waaronder Bouwman, gaan ervan uit dat de plaats is genoemd naar een naam. Blijkbaar heeft deze leemkuil altijd water bevat en heeft deze plaats daarom deze naam gekregen.

Dat het Heimers Putje een leemkuil is, is duidelijk te zien aan deze boomstronk, die helemaal onder de leem zit.

Lokatie

Het Heimers Putje is vrij lastig te vinden. Het eenvoudigst is om vanaf de Elburgerweg, de Niersenseweg naar het westen in te lopen en door te lopen tot het Cannenburghergat. Voor het Cannenburghergat naar rechts en dit pad volgen tot aan de zessprong. Daar de weg meest rechterweg terug nemen en vervolgens de eerste weg links. Na een korte afstand vind u het Heimers putje aan de rechterkant. Het ligt wat verscholen in het bos.

Deze lokatie is niet per auto of motor te bereiken.
Per fiets of te voet is het wel te bereiken. Wel is een waarschuwing voor fietsers op de plaats, de zandpaden kunnen 's zomers erg mul zijn.
GPS-locatie: +52° 17' 28.01" noord en +5° 52' 54.59" oost.
(52.29115N en 5.88183E)

Bronnen:

• Aantekeningen Kamper, 1967;
• Handel en wandel op de Noord-Veluwe tussen prehistorie en historie, C.A. van Baarle, 1989.
• Ampt Epe 50, pagina 29-43, G.S. van Lohuizen, maart 1980;
• Ampt Epe 137, pagina 16-22, Harry Bouwman, december 2001.